Mijn allereerste liefde.

Vroeger zat bij ons op de hoek van de straat waar we toen woonden altijd een straatmuzikant, een nog redelijk jonge man met altijd een ruitjesblouse aan en een gitaar. En altijd als ik langs hem liep dan bedacht ik dat ik dat ook wilde; daar zitten spelen terwijl je alle mensen die langs komen lopen kan bekijken en het geld regent in die grote gitaarkoffer. Dat mensen even om of naar je glimlachen, of zelfs stil blijven staan om te luisteren. Bovendien vond ik gitaren  er altijd zo geweldig uit zien.
Voor mijn zevende verjaardag kreeg ik van Jimmy (mijn jongere zusje, toen nog 3) 's ochtends vroeg samen met ontbijt op bed een heel klein cadeautje; een plectrum. Ik wist toen nog niet wat dat was, en was vreselijk teleurgesteld. Toen ik beneden kwam kreeg ik van mijn moeder echter het echte cadeau, mijn eigen eerste akoestische gitaar, en dat niet alleen, ook nog lessen zodat ik er ook op zou kunnen spelen. Ik denk dat dat het allermooiste verjaardagscadeau is dat ik ooit heb gekregen. Ik was meteen verliefd op mijn gitaar, tijdens elke les deed ik vreselijk mijn best om alle liedjes die ik leerde te onthouden, dan trad ik op voor mijn moeder en Jimmy, en voelde me vreselijk trots als ze voor me klapten. Als iemand me dan vroeg wat ik wilde worden antwoordde ik altijd; Straatmuzikant. Want nu kon ik immers gitaarspelen. Omdat ik noten leerde lezen besloot ik dat ik ook piano wilde spelen,  (ik zag al helemaal voor me hoe ik op tv zou komen als ik op straat achter een piano zat te spelen, want dat doen toch niet zo heel veel mensen om de een of andere reden.) dus leerde ik mezelf na mijn huiswerk voor gitaar pianoliedjes, mijn moeder en Jimmy werden denk ik knettergek van mij.
Op gegeven moment kon mijn moeder de lessen niet meer betalen, dus moest ik het doen met alles wat ik had geleerd. Eerst was ik daar heel boos om, maar toen vond ik op youtube van die filmpjes waarop mensen je uitleggen hoe je een liedje moet spelen, en die gebruik ik nu nog steeds.
Ik heb ook wel geprobeerd om zelf liedjes te schrijven, maar vergeet altijd hoe die gingen, dus dat is niet zo'n succes geworden. Meestal improviseer ik nu, waardoor iedereen ook knettergek van mij word volgens mij. En heel stiekem droom ik er nog steeds van om straatmuzikant te worden.

Spelen jullie een instrument, of zouden jullie er een willen spelen?

Grts,

het muzikale talent Rae.

ps. Laura (van www.lauradenkt.nl) en Lulu (van www.silentstories.tk) hebben laten weten dat mijn blog nogal vaag doet met reageren, zelf lukt het me ook niet meer, als iemand anders hier ook last van heeft zou die dat dan op de een of andere manier (b.v. door naar mij) te mailen door willen geven? Alvast bedankt, en ik ga proberen het op te lossen. Bij mij doet ie weer gewoon...   Volgens mij is het opgelost.