Het leed dat vrienden heet, en het wtf syndroom.

In dit bericht zullen de volgende punten worden behandeld: Mijn afschuwelijke en meelijwekkende levensgeschiedenis, het woord vrienden, met alle voor- en nadelen die hier in mijn geval bij horen, en tot slot de conclusie, namelijk wat dit alles met mijn overmatig gebruik van de woorden wtf en f*cking te maken heeft. Sterkte.

Vroeger was ik altijd het favorietje van de meesters en juffen op de basisschool, ze hielden van het feit dat ik stil en rustig was, en ook nog eens slim. Jammer genoeg vonden leeftijdsgenootjes dit (en het feit dat ik waarschijnlijk gymnasium zou gaan doen) geen reden om mij de hemel in te prijzen. Waar volwassen vaak de neiging toe hadden. Op de middelbare school, (uiteindelijk inderdaad gymnasium) deed ik echter precies het tegenovergestelde van wat al mijn fans hadden verwacht. (een rapport vol tienen.) Ik maakte vrienden. Ja, je leest het goed. Het hebben van vrienden brengt veel voordelen met zich mee, zoals;

• Mensen die je naar hartenlust kunt slaan, pesten en uitschelden, ze pikken het allemaal
• Als je vrienden enigszins slim zijn heb je goede kansen op hoge cijfers omdat ze het nooit schijnen te merken als je iets teveel naar hun blaadje kijkt.
• Altijd wat te doen in je vrije tijd. 
• Mensen bij wie je je saaie en ellenlange verhalen kwijt kunt,

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het hebben van vrienden geeft ook een boel nadelen, waarvan de meesten de keerzijde lijken te zijn van de voordelen, ik noem op;

• Je komt elke dag onder de blauwe plekken thuis, en moet dat maar pikken,
• Er word opvallend veel naar je proefwerkblaadje geloerd,
• Je huiswerk lijkt nooit af en je  cijfers dalen ernstig,
• Je woordenschat gaat een stuk achteruit.

Al moet ik eerlijk bekennen dat ik om de laatste twee niet heel erg treur. Het laatste punt heeft alles te maken met mijn wtf syndroom, (ik typ zelden what  the f*ck, te veel moeite)  op de een of andere manier neem je namelijk trekjes van je vrienden over. Zodat ik nu over een groot aantal stop- en scheldwoorden beschik. Ik typ haast geen mailtje of smsje, ik spreek nog geen zin uit, zonder één van die twee te gebruiken. Wat ik op de basisschool nooit van mijn leven had gedaan. Maar ja, ik had ook niet echt mensen van wie ik al die woordje over kon nemen. Hierbij wil ik mijn excuses maken aan iedereen die zich hier om wat voor reden dan ook aan stoort.

Grts,

Rae.
(ps. Ik heb me in het bovenstaande berichtje zeer kwetsbaar opgesteld, ik hoop op jullie respect hiervoor.)
(ps2. Ken je het woord sarcasme?)